آیا امکان سفر انسان به خارج از منظومه شمسی وجود دارد، 1000 سال طول می کشد تا انسان با استفاده از روش ها و فناوری های موجود به خارج از منظومه شمسی به نزدیک ترین ستاره به زمین یعنی پروکسیما قنطورس سفر کند. 
سفر انسان به خارج از منظومه شمسی تا نزدیکترین ستاره به زمین 1000 سال طول می کشد، اما از زمانی که دانشمندان وجود یک سیاره قابل سکونت در مدار این ستاره را کشف کردند، اشتیاق بیشتری برای سفر بین ستاره ای ایجاد شد. گیوم آنگلاد اسکاد، یکی از اعضای تیم اکتشاف پروکسیما، می گوید این کشف بسیار فریبنده است. اکنون که می دانیم سیاره ای وجود دارد، می توانیم خلاقیت بیشتری داشته باشیم. ما می‌توانیم راه‌حل‌هایی پیدا کنیم، شاید کاوشگرهای بین‌ستاره‌ای بفرستیم یا یک فضاپیمای ویژه برای مطالعه این سیاره اختراع کنیم. با این حال فاصله 4.2 سال نوری بین زمین و پروکسیما برای کاوشگران فضایی وحشتناک است و این فاصله می تواند باعث تاخیر طولانی در یافتن راه حلی برای غلبه بر آن شود.برخی از علاقه مندان به سفرهای فضایی به سفرهای بین ستاره ای بسیار خوش بین هستند و معتقدند که اگر همین الان قدم اول را برداریم، می توانیم در سال 2100 به پروکسیما قنطورس برسیم.کارشناسان دیگر، مانند مارکوس یونگ از آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی هوایی ایالات متحده، کاملاً بدبین هستند: هیچ راه عملی برای سفر بین ستاره ای وجود ندارد. شاید ایده های مختلفی در نگاه اول کاربردی به نظر برسد، اما با کمی تحقیق به سرعت متوجه می شوید که کاربردی نیستند، اما در عین حال یونگ معتقد است که دانشمندان باید مشکلاتی را که در مسیر سفر وجود دارد بررسی کنند. در میان ستارگان. آنها ادامه می دهند. ایده های مختلفی برای خروج از منظومه شمسی وجود دارد، از جمله موشک های همجوشی که توسط وابستگان ناسا در حال بررسی هستند. با این حال، تشعشعات این موشک ها برای انسان برای سفر بسیار سمی است. برای سفر به منظومه شمسی مشکل مواجهه با آسیب های ناشی از برخورد با ذرات فضایی وجود دارد، استفاده از بادبان های خورشیدی راه حل دیگری است که ارائه شده است و برخی معتقدند با کمک لیزر می توان سرعت آنها را افزایش داد. این رویکرد پروژه ای به نام Breakthrough Starshot است، اما هدف این پروژه ارسال کاوشگرهای کوچک به این ستاره دوردست است.حتی اگر فضاپیمایی وجود داشته باشد که بتواند با 10 تا 20 درصد سرعت نور حرکت کند، باز هم مشکل آسیب ناشی از برخورد با ذرات فضایی وجود دارد.انسان ها همچنین باید راهی برای کاهش سرعت فضاپیما در نزدیک شدن به ستاره بیابند، نکته ای که ایلان ماسک در مصاحبه خود به آن اشاره کرده است. ماسک معتقد است این سفر قابل انجام است، اما در حال حاضر این یک هدف غیرممکن در نظر گرفته می شود. ماسک معتقد است که اگر امکان ارسال تجهیزات به سیارات دیگر وجود دارد، باید از آن برای تبدیل شدن به یک تمدن چند سیاره ای استفاده کنیم، این باید قدم بعدی ما باشد.
سفر انسان به خارج از منظومه شمسی تا نزدیکترین ستاره به زمین 1000 سال طول می کشد، اما از زمانی که دانشمندان وجود یک سیاره قابل سکونت در مدار این ستاره را کشف کردند، اشتیاق بیشتری برای سفر بین ستاره ای ایجاد شد. گیوم آنگلاد اسکاد، یکی از اعضای تیم اکتشاف پروکسیما، می گوید این کشف بسیار فریبنده است. اکنون که می دانیم سیاره ای وجود دارد، می توانیم خلاقیت بیشتری داشته باشیم. ما می‌توانیم راه‌حل‌هایی پیدا کنیم، شاید کاوشگرهای بین‌ستاره‌ای بفرستیم یا یک فضاپیمای ویژه برای مطالعه این سیاره اختراع کنیم. با این حال فاصله 4.2 سال نوری بین زمین و پروکسیما برای کاوشگران فضایی وحشتناک است و این فاصله می تواند باعث تاخیر طولانی در یافتن راه حلی برای غلبه بر آن شود.برخی از علاقه مندان به سفرهای فضایی به سفرهای بین ستاره ای بسیار خوش بین هستند و معتقدند که اگر همین الان قدم اول را برداریم، می توانیم در سال 2100 به پروکسیما قنطورس برسیم.کارشناسان دیگر، مانند مارکوس یونگ از آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی هوایی ایالات متحده، کاملاً بدبین هستند: هیچ راه عملی برای سفر بین ستاره ای وجود ندارد. شاید ایده های مختلفی در نگاه اول کاربردی به نظر برسد، اما با کمی تحقیق به سرعت متوجه می شوید که کاربردی نیستند، اما در عین حال یونگ معتقد است که دانشمندان باید مشکلاتی را که در مسیر سفر وجود دارد بررسی کنند. در میان ستارگان. آنها ادامه می دهند. ایده های مختلفی برای خروج از منظومه شمسی وجود دارد، از جمله موشک های همجوشی که توسط وابستگان ناسا در حال بررسی هستند. با این حال، تشعشعات این موشک ها برای انسان برای سفر بسیار سمی است. 
برای سفر به منظومه شمسی مشکل مواجهه با آسیب های ناشی از برخورد با ذرات فضایی وجود دارد، استفاده از بادبان های خورشیدی راه حل دیگری است که ارائه شده است و برخی معتقدند با کمک لیزر می توان سرعت آنها را افزایش داد. این رویکرد پروژه ای به نام Breakthrough Starshot است، اما هدف این پروژه ارسال کاوشگرهای کوچک به این ستاره دوردست است.حتی اگر فضاپیمایی وجود داشته باشد که بتواند با 10 تا 20 درصد سرعت نور حرکت کند، باز هم مشکل آسیب ناشی از برخورد با ذرات فضایی وجود دارد.انسان ها همچنین باید راهی برای کاهش سرعت فضاپیما در نزدیک شدن به ستاره بیابند، نکته ای که ایلان ماسک در مصاحبه خود به آن اشاره کرده است. ماسک معتقد است این سفر قابل انجام است، اما در حال حاضر این یک هدف غیرممکن در نظر گرفته می شود. ماسک معتقد است که اگر امکان ارسال تجهیزات به سیارات دیگر وجود دارد، باید از آن برای تبدیل شدن به یک تمدن چند سیاره ای استفاده کنیم، این باید قدم بعدی ما باشد.
